تولد بابا
دیروز نزدیک های ظهر همسری تماس گرفت که اگر من مشکلی ندارم عصر با دوستش بره بیرون... منم برم خونه مامان تا بیاد دنبالم... منم دیدم فرصت خوبیه گفتم باشه برو اما شب بیا خونه مامان شام اونجا باشیم و تولد بابا رو هم بگیریم...
گفت باشه... منم اسمس دادم به خواهرم که رفتی خونه به مامان بگو شب میایم اونجا خودم هم از اداره رفتم خونه یه کم استراحت کردم و دوش گرفتم و آماده شدم برم که همسری اومد یکم پیش هم بودیم و چون میخواست بخوابه من رفتم که زودتر خونه مامان باشم... تازگی ها یه فروشگاه نساجی تو خیابونمون باز شده و منم نیاز به ملافه روتختی و رو بالشی داشتم رفتم تنوع رنگ و جنس هاش عالی بود ملافه و رو بالشی های آماده رو خریدم و رفتم برای بابا هم یه بافت خریدم با دو تا گل مو برای خودم و رفتم خونه مامان... خواهرم در حال آشپزی بود و مامان عصبانی به طوری که همش برخوردهای تندی می کرد و گفت حالم خوب نیست... بعد تو اتاق یه مواردی به من گفت که واقعا حالم گرفته شد... من هرگز آدمی نیستم که بیخود خودم رو جایی دعوت کنم... این هم چون خودشون اصرار می کردن من رفتم.. جالبه اینکه امروز ناهار دایی ام اونجا بود هیچ مشکلی براش نداشت... بالاخره خواهرم کلی زحمت کشیده بود و چند نوع غذا و کیک پخته بود و همش هم عالی شده بود... بعد از شام همسری چون خسته بود یه چرت کوتاه زد و اومد مراسم تولد رو برگزار کردیم و کادو دادیم و اومدیم خونه...
مامانم به خاطر دایی ام حال خوبی نداره.. من این تجربه رو سر بیماری مادربزرگم دارم.. خیلی حساسه و زیادی خودش رو درگیر میکنه... نه اینکه آدم نباید نگران نباشه ولی با ناراحتی و غصه خوردن و عصبانیت و خالی کردن غصه ها سر خانواده آدم نه تنها نمیتونه کمکی به اون فرد بکنه بلکه باعث دلخوری و ایجاد کدورت میکنه...
خلاصه دیشب هم خیلی خوب بود و هم خیلی بد... اما قسمت بدش هنوز روی قلبم سنگینی میکنه...
